ARAMA
Bak - Keşfet - Sor
ARAMA
Daha önce hiç, bundan daha fazlasının olabileceğini hissettin mi? Sadece var olmanın ötesinde bir şey… Aşağıda yer verilen açıklamalar, yaşam ve Rabbin yaşamdaki rolü hakkında yazılan ifadelerdir.
Daha önce, yaşam amacı belli bir dağa tırmanmak olan adamı belki duymuşsundur. Sonunda zirveye ulaştığında, hayal kırıklığına uğrar. Çünkü, gideceği başka bir yer yoktur ve hayatında hala bir şeylerin eksikliğini hissetmektedir. Bu örnek, final maçını kazandıktan sonra depresyona giren bir futbolcuya benzetilebilir.
Benim üniversite deneyimim de aynen böyleydi. Son sınıfımda, tamamlamam gereken her şeyi tamamlamış, başarıya ulaşmıştım. Bir kulübe üyeydim ve kampüsteki diğer organizasyonlara katılıyor, partilerde eğleniyor, iyi notlar alıyor ve zamanımın çoğunu çekici kızlarla geçiriyordum.
Üniversitedeyken yapmak ve başarmak istediğim her şeye ulaşmıştım. Yine de hala tam hissedemiyordum, bir şeyler eksikti.
Tabii ki hiç kimse hayatım hakkında böyle hissettiğimi bilmiyordu, bu duygularımı dışarıya göstermiyordum. Hatta bazı insanlar hayatlarının daha çok benimki gibi olmasını istiyorlardı ama içten içe ne kadar eksik olduğumu bilmiyorlardı.
Okuldaki son yılımdan sonraki yaz, birisinin Kutsal Kitaptan bir bölüm okuduğunu duydum. Daha önce Kutsal Kitaptan bazı ayetler duymuş ve birazını da okumuştum, ama bu sefer nedense kulağıma tamamen farklı gelmişti. Çok şaşırdım ve aklımdan “tam üstüne bastın” diye geçirdim. Daha önce hiç olmadığı halde, Kutsal Kitabın ne kadar doğru ve alakalı olduğunu fark ettim.
Sanki Rab dikkatimi çekmeye çalışıyordu ama yine de O’nu hayatıma almak istemiyordum. Hayatımın nasıl değişeceğini bilmiyor, arkadaşlarımın bu durumu garip karşılayacaklarını ve benim garip bir insan olduğumu düşüneceklerinden korkuyordum. Ama ne kadar çok düşünürsem, Rabbi seçmenin mantıklı ve doğru bir seçim olduğunu (şüphesiz ki Rabbin yardımıyla) fark ettim.
Bundan sonra ne olduğunu açıklamam zor, sadece şu şekilde ifade edebilirim: Rabbin kendisinin gerçek tamamlama kaynağı olduğunu öğrendim. Bu deneyimim benzersiz değildi. Rab, O’nun istediği şekilde arayan herkese bu şekilde sonsuz yaşam sunar. Rab şöyle diyor, “İsa, “Yaşam ekmeği Ben’im. Bana gelen asla acıkmaz, bana iman eden hiçbir zaman susamaz” dedi.”1
Tabii ki, hayatın iniş çıkışları, hayal kırıklıkları ve mücadeleleri var. Ama yaşama gerçek anlam veren şey Rabbin kendisidir. O’nun canlı ve gerçek olduğunu, varlığımın sebebi olduğunu ve O’nu gerçekten bulmanın her şeyin tamamlayıcısı olduğunu bilmek yaşamın gerçek anlamıdır.
Büyürken Oz Büyücüsü’nü televizyonda izlediğimi hatırlıyorum. Belki hikâyeyi hatırlarsın, Dorothy ve arkadaşları yardım için Oz Büyücüsü’ne gider ve bunun yerine kendilerini kanıtlamak için neredeyse imkânsız bir görev gerektiren kızgın, korkunç bir sesle karşılaşırlar; ses onlara cadının süpürgesini elde etmeleri gerektiğini söyler.
Harika Oz Büyücüsü için bu oldukça fazladır.
Büyüdüğüm zaman, Rab bana göre Oz Büyücüsü gibiydi. O’nun kötü, çabuk öfkelenen ve benim hakkımda çok az şey bilen biri olduğunu sanıyordum. Çocukken kilisede gördüğüm birkaç resim, O’nu uzak, başka dünyadan ve ulaşılmaz hale getirdi. Çarmıhtaki ölümünün büyük bir fedakârlık olduğunu anlıyordum ama bunu istemeden yaptığını düşünüyordum. O’nunla ilgili davranışlarımı ve ne kadar iyi davrandığımı düşündüm. Eğer Rab tarafından kabul edilecek olsaydım, önce kendime O’na layık olduğumu kanıtlamam gerekiyordu. Tahmin edebileceğiniz gibi, Rab hayatımda büyük bir figür değildi. O’nu tanımlamak için “harika” terimini kullanmazdım.
Sonra, okulumun ilk yılında tüm bunlar değişti, kapalı olan tüm perdeler açıldı. Hayatımda ilk defa birisi bana Rabbin kızgın ifadelerinin yer aldığını düşündüğüm Kutsal Kitabı gösterdi. Düşündüğümün aksine Rab kızgın ya da kötü değildi, tam aksine sevecen ve merhametliydi. Mükemmel bir hayat sürdüremeyeceğimi ve Rabbin standartlarını koruyamayacağımın farkındaydı. Böylece, büyük sevgisinden dolayı Rab insanlık için mükemmel insan oldu ve bu standartları benim için kendisi karşıladı.
Öğrendiğim üzere, İsa Mesih benim yerime geçmişti. O’nun ıstırabını taklit ederek belki bundan faydalanabilirim diye düşündüm. Çarmıhtaki ölümüyle, ki bunu kendi isteğiyle yaptığını öğrendim, benim günahlarım ve başarısızlıklarım için yargılanmıştı. Çarmıhtaki Rab bana olan büyük sevgisini gösterdi. Orada, beni ne kadar iyi tanıdığını gösterdi. Beni orada kabul etti. Kutsal Kitabın dediği gibi, “Tanrı, günahı bilmeyen Mesih’i bizim için günah sunusu yaptı. Öyle ki, Mesih sayesinde Tanrı’nın doğruluğu olalım.”2
Gerçek kabulüm, perdenin arkasında yeni birisinin olduğunu keşfetmemle geldi. Perdeleri açarak O’nu kendin için keşfetmen, O’nun kabul, bağışlama ve affetme teklifini düşünmen için seni davet ediyorum.
Yaşamın her zaman anlamlı olması gerektiğini düşünürdüm. Tabii ki günün her anı anlamlı olamaz, örneğin çamaşır yıkamak ne kadar anlamlı? Hayat da her zaman ciddi olmamalı. Hepimizin iyi vakit geçirebilmesi için son derece yüksek dozlara ihtiyacımız var.
Ancak hayat zevk arayışından daha fazlası olmalıdır, çünkü zevk sonsuza dek sürmez. Bir an için buradadır, sonra bir anda kaybolur. Yazar Ravi Zacharias’ın da çok güzel söylediği gibi, “Eğer yaşam için daha büyük bir anlam yoksa… o zaman hayat itici güçsüz, genel bir madde ya da açıklama olmadan var olur.”
Birkaç yıl boyunca, Dostoyevski, Sartre, Nietzsche, Sokrates ve diğer birçok filozofun felsefelerini inceledim, hayatım için baskın, motive edici bir amaç arıyordum. Birkaç haftada bir işe yarayıp yaramadığını görmek için yeni bir felsefeyi “deniyordum”. Ama bu felsefelerin gerçek yaşam durumlarına uygulandığı zaman hayal kırıklığı yarattığını gördüm. Bu nedenle arayışıma devam ettim.
TIME Dergisinin uluslararası haber muhabiri Dr. David Aikman, bu konuya ışık tuttu. Birkaç yüksek lisans derecesi vardı, Rus ve Çin tarihine ek komünizm hakkında uzmandı. Otuzdan fazla ülkede çalışmış, altı dilde akıcı konuşuyordu ve yaşam sorunları hakkında ciddi ve önemli bir düşünürdü. Bir gün “Her birimizin burada, neden hayatta olduğumuzu başkalarının söyleyemeyeceği bir amacı var. Bu amacı ancak Rabden öğrenebilirsiniz.” dedi. Dr. Aikman, İsa Mesih ile ilişki kurmayı öneriyordu.
Dr. Aikman ek olarak şu ifadeyi verdi: “İsa Mesih’in sözlerini Kutsal Kitaptan duyduğumda, kalbimle konuşuyormuş gibi hissettim ve “Yaşam yolu benim. Beni takip edersen ve dediklerimi yaparsan hayatın değişecek” diyordu.” dedi. Sonrasında, hayatına girmesini isteyerek İsa Mesih’le ilişkiye başlamak için ilk adımı attığını anlattı. Aikman, “Size, İsa Mesih’e doğru ilk adımı atan herkesin heyecan verici bir hayatının olacağının sözünü verebilirim.” diyerek sözlerini tamamladı.
Dr. Aikman gibi ben de ateist bir geçmişten geliyordum ve onun gibi ben de İsa Mesih’in kendisi hakkındaki ifadelerinin oldukça benzersiz ve eşsiz olduğunu gördüm. İsa, insanlara yaşam felsefesi kabul ettirmeye çalışmıyordu, O insanları kendisine yönlendiriyordu. Mesih, günahlarımızı affedebileceğini, zorlu koşulların ortasında bile bize iç huzur verebileceğini ve bize özgür bir yaşama kavuşabilmemiz için rehberlik edeceğini söylüyordu.
Gerçekten bir Rab varsa eğer, O’nu tanımak isteyeceğimi düşündüm. Ama hala şüpheci yaklaşıyordum, bildiğim imanlılarla tartıştım ve onlara meydan okudum. İsa’nın Rab olduğuna dair kanıtlar bulmak istiyordum. Bir gün Rabbin varlığına ve İsa Mesih’in tanrısallığına ilişkin kanıtlara ön yargısızca baktım ve bulmuş olduğum mantıklı, tarihi gerçekler karşısında şoka uğradım. Sonrasında bir karar vermem gerektiğini biliyordum. O’ndan yaşamıma girmesini ve hayatımı istediği şekilde etkilemesini mi isteyecektim, yoksa hayatımın bu bölümünü kapatıp bir daha “Rabbin” gerçek olma olasılığını düşünmeyi ret mi edecektim?
İsa Mesih’e inanmanın somut, akla yatkın nedenlerini inceledikten sonra İsa’ya hayatıma girip giremeyeceğini sordum ve o gün hayatımın anlamını arayışım tamamen çözüme ulaştı.
Rab ile bir ilişki kurabileceğim gerçeği beni şaşırtmıştı. O’nunla konuştum ve şartlardaki değişikliklerle beni duyduğunu söyledi. Beni, hayal ettiğimden çok daha geniş ve heyecan verici kariyer yollarına götürdü. O’na sorular sordum, Kutsal Kitapla bana uygun ve işime yarayan cevaplar verdi.
Tüm bunlar karanlık, fırtınalı bir günde olmadı. Tutarlı bir temele dayanan, keyif aldığım ve hala da sürdürdüğüm Rab ile kurulmuş olan iki yönlü bir ilişkiydi bu. Ben bir azize olduğum için Mesih benim hayatıma girmedi. İsa, O’nu gerçekten tanımak ve takip etmek isteyen herkesin hayatına girer.
Rabbin peşinden gelen derin bir neşe vardır, bu hiçbir şeye ve hiç kimseye benzemez. İsa Mesih’i tanımak hayatıma gerçek bir amaç getirdi.
Tamamlanmış gerçek yaşamın anlamı kabul ve amaçtır, bunları İsa Mesih’le ilişki kurarak bulabiliriz. İnsanlık tarihinde hiç kimse İsa’nınki gibi iddialar ileri sürüp destekleyecek kadar büyük deliller sunmadı. İsa, Rab olduğunu, günahları affedebildiğini ve Rabbi, Babayı tanımamızın tek yolu olduğunu iddia etti. Mesih, bu ifadelerini ölümden dirilişiyle destekledi. O, gerçekten de şimdiye kadar yaşamış en eşsiz kişidir, harika bir öğretmenden çok daha fazlasıdır.
Kutsal Kitap İsa Mesih’in insan olan Rab olduğunu söyler, “Söz, insan olup aramızda yaşadı.”3 “Oğul, Tanrı yüceliğinin parıltısı, O’nun varlığının öz görünümüdür.”4 Kısacası, İsa Mesih tam olarak Rabbin nasıl olduğunu açıklar. Peki O’nunla nasıl ilişkiye başlayabiliriz?
Daha iyi bir insan olmaya çalışarak Rable ilişki kuramayız. Rab, O’nun onayını kazanmak için daha çok uğraşmamızı istemez. Daha önce hiç onayını kazanmak için çokça uğraşmak zorunda kaldığın bir ilişkin oldu mu? Kulağa hiç de eğlenceli gelmiyor, değil mi?
Rabbin bize karşı sevgisi gerçektir, kendisi O’na yaklaşmamızı sağlar. Ama bir sorun vardır ki o da, Rable bağlantı kurmamızın önünde duran şeydir, yani günahlarımız (öfkemiz, benmerkezciliğimiz, acı veren sözlerimiz, sabırsızlığımız, bencilliğimiz, açgözlülüğümüz vb.). Dualarının neden bir yere ulaşmadığını düşünüyorsan, işte bu yüzden. Günahlarımız bizi kutsal olan Rab İsa Mesih’ten ayırmıştır.
Rab O’nunla yakın bir ilişki kurabilmemiz için ne yaptı? İsa Mesih (etten kemikten olan Rab) kendi isteğiyle çarmıhta ölürken tüm günahlarımızı kendi omuzlarına aldı. Bunu tamamen affedilmiş ve O’nun için kabul edilebilir olmamız için yaptı.
Bunu suçlanan ve hâkim karışışına çıkarılan bir üniversite öğrencisiyle örnekleyelim. Hâkim, öğrenciyi 30 gün hapis cezasına ya da 1000 dolar para cezasına çarptırmıştır. Öğrenci, ne okuldan vakit ayırarak bu zamanı hapiste geçirebilir ne de parayı karşılayabilir. Bunu bilen hâkim cübbesini çıkarır, kürsüsünün önüne yürür ve kendi çek defteriyle para cezasını öder. Neden? Çünkü adil bir hâkim olarak suçu görmezden gelemez ancak öğrencinin babası olduğu için cezayı onun yerine ödemeyi seçer.
İsa Mesih’in çarmıhta her birimiz için yaptığı şey de aynen budur. O, bizim adımıza dövüldü, aşağılandı ve çarmıha gerilerek büyük bir fedakârlık yaptı. Şimdi bizden bu fedakarlığına O’nu hayatımıza davet ederek cevap vermemizi istiyor.
Rab, kendisini tanımamızı, sevgisini, neşesini ve huzurunu deneyimlememizi istiyor. O’ndan hayatımıza gelmesini istediğimizde, bağışlanırız ve O’nunla sonsuza dek sürecek olan bir ilişkiye başlarız. İsa Mesih şöyle diyor, “İşte kapıda durmuş, kapıyı çalıyorum. Biri sesimi işitir ve kapıyı açarsa, onun yanına gireceğim; ben onunla, o da benimle, birlikte yemek yiyeceğiz.”5
Eğer Rabbi hayatına davet etmek artık kalbinin gerçek bir arzusuysa, aşağıda örnek olarak verilen duayı edebilirsin (kelimeler kalbinin tutumu kadar önemli değildir, yürekten dua etmen en önemlisidir):
Sevgili Rabbim, sana karşı günah işlediğimi itiraf ediyorum. Tüm günahlarımı alıp çarmıhta benim yerime öldüğün için teşekkür ederim. Affına sığınıyorum. Seninle ilişki kurmak istiyorum. Senden Kurtarıcım ve Rabbim olarak hayatıma girmeni istiyorum. Lütfen bana sadece senden gelecek olan gerçek yaşamı ver.
Hayatın anlamı hakkında daha fazla bilgi edinmek istersek, bu sitede yer alan diğer makalelere bakabilirsin.
| ► | İsa Mesih'i az önce yaşamıma davet ettim. (Bu konuda size faydalı olabilecek bilgiler göreceksiniz)… |
| ► | Tanrı'yla arkadaşça bir ilişki başlatmaya ne dersiniz? |
| ► | Bize e-mail ile ulaşın… |
(1) Yuhanna 6:35 (2) 2. Korintliler 5:21 (3) Yuhanna 1:14 (4) İbraniler 1:3 (5) Vahiy 3:20
Kutsal Kitaptan...
“Kendisinde Tanrı Oğlu bulunanda yaşam vardır, kendisinde Tanrı Oğlu bulunmayanda yaşam yoktur.” (1. Yuhanna 5:12)
“Kendisini kabul edip adına iman edenlerin hepsine Tanrı’nın çocukları olma hakkını verdi.” (Yuhanna 1:12)
“Çünkü Tanrı dünyayı o kadar çok sevdi ki, biricik Oğlu’nu verdi. Öyle ki, O’na iman edenlerin hiçbiri mahvolmasın, hepsi sonsuz yaşama kavuşsun.” (Yuhanna 3:16)
“İman yoluyla, lütufla kurtuldunuz. Bu sizin başarınız değil, Tanrı’nın armağanıdır. Kimsenin övünmemesi için iyi işlerin ödülü değildir.” (Efesliler 2:8-9)
“Bir kimse Mesih’teyse, yeni yaratıktır; eski şeyler geçmiş, her şey yeni olmuştur.” (2. Korintliler 5:17)
“Sonsuz yaşam, tek gerçek Tanrı olan seni ve gönderdiğin İsa Mesih’i tanımalarıdır.” (Yuhanna 17:3)
